Page 172 - Üçüncü Öğretmen

Gözden kaçırdığımız nokta ise bu işin öbür yüzünde bu anlayışı okul çağındaki çocuklara da öğretmek
gıdaları tüketen çocukların olmasıydı. Otuz yıl sonra gerekir mi? Berkeley Birleşik Bölge okullarının hemen
geldiğimiz noktada, obezite ve diyabetin meydana hepsinde, pratiğe yönelik deneyimsel yemek pişirme ve
getirdiği krizlerle karşı karşıyayız. Elimize geçen bu oldu. bahçıvanlık dersleri veriyoruz. Bu derslerin öneminin,
sizin biraz önce bahsettiğiniz nedenlerden dolayı,
Peki, bundan iki buçuk yıl önce Berkeley Birleşik hafife alınmaması gerektiğini düşünüyorum. Yani, bu
Okul Bölgesi’nin mutfağında işe başladığınızda konunun son derece önemli olduğu doğru. Çocuklar
karşılaştığınız manzarada ne şekilde bir dönüşüm bahçede gıda yetiştiriyorlar, dalından koparıp tadına
sağladınız? Mutfağın çok değiştiğini söyleyemem. bakıyor, gıdaların nereden geldiğini öğreniyorlar.
Yalnızca bir buharlı pişirici ve iki yavaş pişiren fırın
ekledim. Ama pişen yemeklerin hepsini değiştirdik. Daha önce kâr-zarar hesabından bahsettiniz. İsterseniz
Artık hiçbir şekilde işlenmiş gıda kullanılmıyor; tüm biraz da okul yemeklerinin ekonomisinden konuşalım.
yemekler “sıfırdan” pişiyor. Ayrıca, bugünlerde tadilata Ulusal Okul Yemek Programı, yemek masrafları için
başladık; yeni bir merkezi mutfak inşa ediyoruz. okullara öğrenci başına günde 2,49 dolar ödeme
Çocukların çoğu, eski mutfağın içini görmemişlerdi; yapıyor. Genelde bu paranın üçte ikisi personel
yapacağımız yeni mutfakta ise her şeyi görebilme maaşlarına, geri kalan üçte biri de gıdaya harcanıyor.
şansları olacak. Açık bir mutfak yapmayı düşünüyoruz. Bu demektir ki çoğu okul, bir yemeğe 80-90 sent
harcıyor; tabii bu fiyata sağlıklı
Çocuklar bahçede gıda yetiştiriyorlar, dalından yiyecek çıkartmak mümkün
koparıp tadına bakıyor, gıdaların nereden geldiğini olmuyor. Ulusal Okul Yemek
öğreniyorlar. Programı çerçevesinde, senede 8
milyar dolar tutarında vergi geliri
Kariyerinize lüks restoranlarda şef olarak devam günde 30 milyon çocuğu doyurmak için kullanılıyor.
ederken okullarda aşçılık yapmaya başladınız; ilk Bugün, çocuklarımızın yalnızca %10 ya da 11’inde Tip 2
olarak New York Eyaleti’ndeki özel Ross School’da diyabet hastalığı görülüyor, beslenmeyle ilgili hastalıklara
çalıştınız. Orada öğrencilerin yemeklerini, Sağlık senede 200 milyar dolar harcıyoruz. Hastalık Kontrol
Merkezi dedikleri binada yediklerini biliyorum. O Merkezi, 2000’de doğan her üç beyazdan ve her iki
ortamı bize tarif edebilir misiniz? Üç katlı bir binadan Afrika ve İspanyol kökenli Amerikalıdan birinin, çoğu
bahsediyoruz. Duşların ve eşya dolaplarının olduğu liseden mezun olmadan önce olmak üzere, hayatlarının
bir zemin kat var. Ana katta, genişçe bir spor salonu bir döneminde diyabete yakalanacağı bilgisini veriyor.
ve birkaç ofis bulunuyor. Üst katta ise kafeterya Okul çağındaki tüm çocukların yaklaşık %40 ila
var. Burası daha ziyade bir restorana benziyor. 45’inin önümüzdeki on senede şeker hastalığına
Sanat eserleriyle donatılmış, bambu ve cam ağırlıklı yakalanacağından bahsediyoruz. Bu da, o 200 milyar
döşenmiş, çok güzel bir alan. doların katlanarak 400 ile 600 milyar dolar arasına
yükseleceği anlamına geliyor. Halbuki, ben çıkıp da
Peki, böyle bir ortam çocukların davranışlarına ne okul yemeklerine ayrılan 8 milyon doların iki katına
şekilde yansıyordu? Ortamın etkisi muhteşemdi! çıkartılması gerektiğini söyleyince insanlar, “O kadar
Kampüse dışarıdan yiyecek getirilmesine izin parayı nerden bulacağız?” diye çıkışıyorlar.
verilmiyordu. Öğretim üyelerinden personele,
öğrencilerden yöneticilere herkes öğlenleri Sizce insanlar okulda lezzetli, besleyici, ev yapımı
kafeteryalara geliyor; böylelikle farklı nesillerin yemekler yemenin tüm çocukların ihtiyacı olduğu
yan yana oturup beraber yemek yemelerine imkân fikrini kavramakta neden bu kadar güçlük çekiyorlar?
sağlanmış oluyordu. Yemek savaşı ya da itiş kakış Çünkü “kötü yemek” sisteminde inanılmaz para var.
olduğunu hiç görmedim. Zaten çocuklar, kendilerinden Büyük şirketler, çocuklara yönelik hiçbir besin değeri
düzgün davranış beklediğiniz sürece, genellikle sizi olmayan gıdaların reklamını yapmak için senede 20
hayal kırıklığına uğratmazlar. milyar dolar harcıyor. İnsanların çocuklara daha nitelikli
gıda sunmak istemediklerini düşünmüyorum. Ama
Biz yetişkinlerin şık bir restorana gittiğimizde, sanki, “Çocuklarımız her şeyden önce gelir. Büyük
bizden tabaklarımıza konan yemekleri birden fazla şirketler ve kazançları, çocuklarımızdan daha önemli
duyu yoluyla deneyimlememiz, dokusuna, kokusuna, olamaz” mesajını veren bir ayaklanma çıkması, çok
kıtırtısının tınısına bakmamız beklenir. Sizce bu büyük bir halk girişimi olması gerekiyor.

170 | DUYULAR ALEMİ