Page 31 - Üçüncü Öğretmen

ABD Başkanı Lyndon Johnson’ın hükümetinde Sağlık, Eğitim ve Refah
Bakanı olarak görev yapan John William Gardner (1912-2002) bu

sözleri, sosyal reformun zorluklarını inceleyen 1968 tarihli kitabı
No Easy Victories’ta [Kolay Zafer Yoktur] söylüyor. Kendi döneminin

okullarına ilişkin kullandığı “ilkel”, ilerlemenin asla durmayacakmış
gibi göründüğü bir dönem için çok cesur bir tabir. Ancak, Gardner’ın
Amerika’sında savaş sonrası refah döneminden, yalnızca eğitim sistemi

değil, okullar da fayda yerine zarar görmüştü. Yaşanan nüfus patlaması
yeni, devasa okul binalarının hızla artmasına yol açmış; bu okullar

düşük maliyetli malzemeler, savaş sırasında geliştirilmiş sentetik
bileşenler ve standartlaştırılmış, mekanik sistemlerle inşa edilmişti.

Bugün, formaldehit içeren halılar, cıvayla işlem görmüş alçı paneller,
kapalı pencereler ve gürültülü havalandırma sistemleri gibi savaş
sonrası malzeme ve yöntemlerden pek çoğunun verdiği zararlardan

haberdarız. Ancak bu zehirli ve tahriş edici maddeleri içeren milyonlarca
okul halen kullanımda ve çocuklardan, yapıldıkları dönemde bile güvenli
ya da sağlıklı olmayan bu eski binalarda eğitim görmeleri bekleniyor.

“İlkel”, bugün bile, günümüzün eğitim ortamını tanımlayan en iyi kelime.

Elinizdeki bu kitap, çocukların ve eğitim gördükleri ortamların temel
gereksinimlerini konu edinerek başlıyor. Temiz ve güvenli olmayan
ortamlarda, ilkelliğin ötesinde bir eğitim ve öğrenim mümkün değil.

Bugün, yaşamın temel gereksinimlerine hitap eden eğitim ortamları
tasarlamaya yönelik içten ve kanıtlara dayanarak başlatılan çabada

öğretmen ve tasarımcılara, çocuk gelişimi uzmanları ile sağlık ve
güvenlik uzmanları da katılıyor.